stół z herbatą i Biblią

Ja przepraszam, że ja ciągle na ten sam temat :) Ale żyję na co dzień kościołem.... a co to kościół? Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w Imieniu Jego; Moje ciało jest świątynią Ducha Świętego..... mieszka we mnie... świątynia to kościół... więc jestem chodzącym kościołem. Mogę dawać kościół innym, tworzyć go z tymi, których spotykam.... i nie chodzi o konkretne miejsce i konkretny czas...
.... od jakiegoś czasu zastanawiam się nad znaczeniem nabożeństw, a może nad definicją nabożeństwa. Czemu służy nabożeństwo? Komu służy.... Po co jest? Tak myślałam o Dziejach Apostolskich.... "i spotykali się codziennie na łamaniu chleba" "badali jak się rzeczy mają".... chyba nie ma tam nic o tym, że co tydzień mieli nabożeństwa...., że mieli jakąś "liturgię", jakiś schemat spotkania..... myślałam też o tym jak Jezus opisywany był w Ewangeliach. Mało miejsc gdzie jest na nabożeństwie. I nie chodzi mi w ogóle o to, że od teraz nie wolno chodzić na nabożeństwo, bo jest złe. Po prostu myślę i zastanawiam się. Jezusa najczęściej było widać z celnikami na obiadach...... w końcu z jakiegoś powodu nazywali go żarłokiem i pijakiem..... Często można było zobaczyć go mówiącego z łodzi nad morzem, na górze błogosławiącego ludzi, w domu ucztującego z innymi....Wiem, że Jezus wyrzucił przekupniów ze świątyni, wiem, że chodził do niej też, że nauczał w niej, ale to tylko incydenty w opisie Biblijnym.
W Dziejach Apostolskich jest mówione o codziennym spotykaniu się, codziennym łamaniu się chlebem...... oni ze sobą żyli. Gdy ktoś się dowiedział o Jezusie to zwoływał domowników swoich, albo szło się do jego domu i opowiadało się o tym. A potem Jezusa przyjmował "on i dom jego"...
Ktoś mnie w tym tygodniu zapytał dlaczego tak upieram się i wciąż piszę o kościele domowym? No to może cytat, bo się z nim totalnie zgadzam... "Zadajmy sobie trudne pytanie. Gdzie człowiekowi najłatwiej być duchowym? Czyż nie wtedy, kiedy chowa się za kazalnicą, skąd może przez mikrofon głosić do bezimiennego tłumu odległych ludzi? A gdzie najtrudniej być świętym? Czyż nie w domu, w obecności dzieci i współmałżonka, gdzie wszystko co robisz i mówisz przechodzi próbę ognia? Ale też właśnie tam ewangelia wywiera największy wpływ, ponieważ poselstwo o wyjątkowym życiu w zwykłym otoczeniu jest poddawane próbie papierka lakmusowego i okazuje się bardziej autentyczne niż sztuczne poselstwo wygłaszane w nienaturalnym otoczeniu. W końcu przecież Jezus nakazał swoim uczniom, żeby szli dwójkami, znaleźli dom pokoju, jedli to co im podadzą, pili to co im zaoferują, uzdrawiali chorych, opowiadali, że przyszło Królestwo Boże i pozostali z nimi; żeby nie przenosili się z domu do domu. Całkiem proste, prawda?

Przez wieki kościół unikał miejsca bolesnej porażki - prawdziwego, codziennego życia w domach, a ukrywał się w sztucznych centrach zwiastowania, wielkich katedrach, szkołach biblijnych, programach i seminariach. W miarę jak nasze domy stają się naturalnym miejscem zamieszkania kościoła, ziemską wspólnotą odkupionych, chrześcijaństwo na powrót wywiera największy wpływ tam gdzie liczy się to najbardziej - w mieszkaniu obok." (cyt. W. Simson "Domy, które zmieniają świat")
Czy kościół domowy to duży kościół w wersji mini? Czy spotkania kościoła domowego to nabożeństwa przeniesione z wielkiej sali do małego pokoju? Dla mnie nie! Kościół domowy to dla mnie grupa ludzi, która spotyka się przy stole, przy herbacie, wspólnym posiłku. Są razem. Rozmawiają. O sobie, o pracy, o tym co w domu. O swoich porażkach, zwycięstwach. O tym co działo się ostatnio. Naturalnie i intencyjnie rozmawiają o Bogu, o tym co z NIM przeżywają. Kiedy wychodzi, że ktoś ma problem nagle zaczynają się o niego modlić. Potem dalej są razem. Kiedy ktoś powie, że przeczytał coś niesamowitego to dzieli się tym z innymi i wszyscy otwierają Biblię i czytają i słuchają. Dzielą się chlebem, sobą, tym co mają. Wielbią Boga i wyrażają wdzięczność gdy serce nie może wytrzymać z radości. Nie zapraszają Boga na to miejsce, bo Bóg jest tam obecny, bo jest ich codziennością, On jest wśród nich...nie jest szczególnym gościem, ale domownikiem, przecież mieszka w ich sercach....